A jednak

A jednak bylismy do siebie tak podobni 
  Z cala nasza mizeria penisow i wagin. 
  Z bijacym mocno sercem w strachu i rozkoszy, 
  I nadzieja, nadzieja, nadzieja. 

  A jednak bylismy do siebie tak podobni, 
  Ze leniwe smoki przeciagajace sie w powietrzu 
  Musialy nas uwazac za braci i siostry 
  Bawiacych sie zgodnie w slonecznym ogrodzie, 
  Tylko my o tym nie wiedzielismy, 
  Zamknieci kazde w swojej skorze, osobni, 
  I nie w ogrodzie, na gorzkiej ziemi. 

  A jednak bylismy do siebie tak podobni, 
  Mimo ze kazde zdzblo trawy mialo wlasny los, 
  Kazdy wrobel w podworzu, kazda mysz polna. 
  A niemowle, ktore dostanie na imie moze Jan, moze Teresa, 
  Rodzilo sie na dlugie szczescie albo na wstyd i cierpienie 
  Tylko raz jeden, az do konca swiata.