Våren

Enno ein Gong fekk eg Vetren a sja 
 for Varen a roma; 
 Heggen med Tre som der blomar var pa, 
 eg atter sag bloma. 
 Enno ein Gong fekk eg Isen a sja 
 fra Landet a fljota, 
 Snjoen a brana og Fossen i A 
 a fyssa og brjota. 
 Graset det grone eg enno ein Gong 
 fekk skoda med Blomar; 
 enno eg hoyrde at Varfuglen song 
 mot Sol og mot Sumar. 
  
 Eingong eg sjolv i den varlege Eim, 
 som mettar mit Auga, 
 eingong eg der vil meg finna ein Heim 
 og symjande lauga. 
 Alt det, som Varen imote meg bar 
 og Blomen, eg plukka, 
 Federnes Ander eg trudde det var, 
 som dansa og sukka. 
 Derfor eg fann millom Bjorkar og Bar 
 i Varen ei Gata; 
 derfor det Ljod i den Floyta eg skar, 
 meg tyktes a grata.