Primavera

Todo o amor que nos prendera

Como se fora de cera

Se quebrava e desfazia

Ai funesta primavera

Quem me dera, quem nos dera

Ter morrido nesse dia



E condenaram-me a tanto

Viver comigo meu pranto

Viver, viver e sem ti

Vivendo sem no entanto

Eu me esquecer desse encanto

Que nesse dia perdi



Pão duro da solidão

É somente o que nos dão

O que nos dão a comer

Que importa que o coração

Diga que sim ou que não

Se continua a viver



Todo o amor que nos prendera

Se quebrara e desfizera

Em pavor se convertia

Ninguém fale em primavera

Quem me dera, quem nos dera

Ter morrido nesse dia



Cała ta miłość, co nami zawładnęła

To niczym być zrobionym z wosku

Byłem złamany i niespełniony

Ach, zgubna wiosno

Jak sobie życzę, jak sobie życzę

By umrzeć tamtego dnia



I skazany byłem

By wypłakać życie ze mnie

By żyć, by żyć bez ciebie

Żyć i nie, jednakże,

Zapominając o tym oczarowaniu

Które straciłem tego dnia



Suchy chleb samotności

Jest jedyną rzeczą, którą dostajemy

By być nakarmionym

Co znaczy jeśli serce

Mówi tak lub nie

Jeśli utrzymuje się przy życiu



Cała ta miłość, co nami zawładnęła

Była złamana, była niespełniona

W strachu była zmieniona

Niech nikt nie mówi o wiośnie

Jak sobie życzę, jak sobie życzę

By umrzeć tamtego  



Spring

All the love that had tied us,

as if it was of wax,

was breaking and crumbling down.

Ai, tragic Spring

how I wish, how I wish that we

had died on that day



And I was comdemd to so much

to live with my crying

to live, to live, and without you

Living, however without

forgetting the enchantment

that I lost that day



Hard bread of loliness

that’s all we get

that’s all we are given to eat

What does the heart matter,

whatever it says, yes or no,

if it keeps on living



All love that had tied us,

was breaking and crumbling down,

was turning into dread

No one should talk to about Spring

how I wish, how I wish that we

had died on that day.