WYROK

Fundament ciała wyżera mdła krew

Krzesło na kołach pomaga ci trwać

Świat okiem karła przerasta twój gniew

Ból nie pozwala wstać



Słabe gatunki skazano na rzeź

Kat w tępym ostrzu przewidział twój los

W pomruku nocy dopadnie jak zwierz

By wyrwać z ciebie głos



Zanim wrośniesz w runo ciał

I na „żegnaj” sypnie piach

W zgiełku rad

Wyciągnie rękę już nie strach



Fundament ciała wyżera mdła krew

Krzesło na kołach pozwala ci żyć

Świat okiem karła przerasta twój gniew

Pętlę zaciska wstyd



Skąd w płucach ten duszący jad?

Czuję, że ginie w nas siła by trwać

Żal wielu szczęść, które przyćmił świat

Bo w każdym z nich zgasło coś, co wciąż tli się w nas



Nim wrośniesz w mrok, nim poznasz chłód

I na „żegnaj” sypnie piach

W zgiełku rad

Wyciągnie ręke już nie strach